Στο σύγχρονο πεδίο καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, οι κοινωνίες δέχονται την λεηλατική επιδρομή όλου του φάσματος του μπλοκ της κυριαρχίας. Τοπικές κοινωνίες που απειλούνται από επενδυτικούς σχεδιασμούς τοπικών ή υπερεθνικών αφεντικών, κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζουν την εξαθλίωση, ολόκληρες γειτονιές ή περιοχές που βρίσκονται στο κέντρο οικονομικών σχεδιασμών ανάπλασης. Τόσο στις μητροπόλεις, όσο και στις περιφέρειες, ανοίγονται διαρκώς καινούργια μέτωπα εκμετάλλευσης και καταστολής από την μια, αγώνα και αντίστασης από την άλλη, που μεγενθύνονται σημαντικά από τις νέες συνθήκες που επιβάλλει η οικονομική και πολιτική αναδιάρθρωση των κυρίαρχων σε βάρος των “από τα κάτω” (κοινώς κρίση).
Οι αγώνες που αναπτύσσονται πάνω σε αυτά τα πεδία επίδικων και διακυβευμάτων (καταστροφή φυσικού περιβάλλοντος, λεηλασία φυσικών και ανθρώπινων πόρων εις βάρος των τοπικών κοινωνιών και προς ώφελος των οικονομικών συμφερόντων των εταιριών, αναπροσαρμογή της κοινωνικής καθημερινότητας σύμφωνα με τις επιταγές των νέων επενδυτικών πρότζεκτ, κτλ) δείχνουν να μπορούν, όχι μόνο να ενώσουν πλήθος ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές σε ριζοσπαστικές κατευθύνσεις, αλλά και να αντιπαρατεθούν μαχητικά στις εναντίον τους κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Η δυναμική τους βασίζεται στην υλικότητα των προταγμάτων τους, στο βάθος της απεύθυνσής τους, στην ικανότητα να επανασυγκροτούν την κοινωνική αυτοοργάνωση, στην γνώση του εδάφους και των συνθηκών, στην κινητοποίηση όλου του πλέγματος των δικτύων και των δυναμικών που εμπεριέχονται εν υπνώσει μέσα τους. Μια σειρά από αγώνες, άλλοι μεγαλύτερου και άλλοι μικρότερου βεληνεκούς, άλλοι στις περιφέρειες (20ετείς αγώνες από χωριά της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, αγώνες ενάντια στις ΧΥΤΑ στην Κερατέα και τη Λευκίμη Κέρκυρας κ.α.) και άλλοι στις μητροπόλεις (αυτοοργανωσιακή κατάληψη ελεύθερων χώρων που απειλούνται όπως το παρκο κύπρου, πάρκο ναυαρίνου, καθώς και αγώνες ενάντια σε κεραίες υψηλής τάσης, κ.α.), αντιπαρατέθηκαν με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, με τις επιδιώξεις πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, και στην μεγάλη τους πλειονότητα, έληξαν με νίκες των αγωνιζόμενων και την άτακτη υποχώρηση κράτους και αφεντικών.
Η ίδια η βιωματική συνθήκη της επίθεσης των κυρίαρχων δημιουργεί νέα συνειδησιακά δεδομένα και επανασυγκροτεί κομμάτια του, μέχρι πρότινος, κατακερματισμένου κοινωνικού ιστού προς την κατεύθυνση δημιουργίας νέων κοινοτήτων, φαντασιακών και υλικών, προσδιορισμένων από τις ίδιες τις συνθήκες κοινωνικής συμπίεσης και δυσαρέσκειας.
Οι νέες αυτές κοινότητες που δημιουργούνται πάνω στα πεδία του αγώνα, αυτοθεσμίζονται ως αυτόνομα πολιτικοκοινωνικά σώματα και δημιουργούν τα δικά τους σημαινόμενα πάνω στα ερεθίσματα των καθημερινών και αγωνιστικών τους βιωμάτων και την δική τους εκ νέου εικονογράφηση του κόσμου, καθώς και τις θέσεις των ίδιων σε σχέση με αυτόν. Η, συνήθως, ρηξιακή τους σχέση με τους φορείς της κυρίαρχης εξουσίας ενισχύει την αυτονομία και την ριζοσπαστικότητάς τους και αναδεικνύει νέους ανθρώπους και αντιλήψεις, πολλές φορές εκτός του προυπάρχοντος πλέγματος εξουσίας και πολιτικοοικονομικών συσχετισμών.
Παράλληλα, οι ίδιες οι κοινότητες αγώνα φέρουν μέσα τους την ευθύνη των ριζικών τους χαρακτηριστικών. Δεν αποτελούν νέες κοινότητες διαμορφωμένες εκ του μηδενός αλλά νέες κοινότητες οι οποίες συγκροτούνται από παλιά υλικά των κοινωνικών και πολιτικών καταβολών, τα οποία κουβαλούν οι νέες κοινωνικές συγκροτήσεις, τοποθετημένα πάνω σε ένα νέο έδαφος υλικών συνθηκών και σχέσεων. Στους δύο αυτούς κόσμους, η αντιπαράθεση μεταξύ των νέων ριζοσπαστικών δυνάμεων που αναδύονται από τις ίδιες τις συνθήκες του αγώνα και τις ανάγκες των αγωνιζόμενων, και στους προεγκατεστημένους συσχετισμούς και κουλτούρες που επιχειρούν να αφομειώσουν και να μανιπουλάρουν την αυθόρμητη εξεγερτικότητα των βαλλομένων συμμετέχοντας σε αυτούς (τοπικοί οικονομικοί μεγαλοπαράγοντες, αντιπολιτευόμενο πολιτικό προσωπικό, κτλ), αποτελεί το πεδίο πάνω στο οποίο θα καθοριστούν οι κατευθύσεις των νέων αυτών κοινοτήτων.
Το πλήθος των ήδη συγκροτημένων κοινοτήτων αγώνα αλλά και όσων ακόμα θα γεννηθούν μέσα στην συγκρουσιακή πραγματικότητα που απλώνεται γύρω μας, αποτελούν εκ των πραγμάτων μια ήδη, εν σπέρματι, νέα κοινότητα ως συνθετικό προιόν τους. Η πραγμάτωση αυτής την νέας κοινότητας αγώνα εξαρτάται μέγιστα από την ριζοσπαστικοποίηση και την διασύνδεση των επιμέρους κοινοτήτων αγώνα στην βάση της κινηματικής και αλληλέγγυας σχέσης μεταξύ τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΒΑ.ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών