“Αυτοί που περιμένουν στον ξύλινο πάγκο
είναι οι φτωχοί, οι δικοί μας, οι δυνατοί.
Είναι οι ξωμάχοι κι οι προλετάριοι…
…είναι οι δικοί μας Χριστοί, οι δικοί μας Άγιοι”
Στις 11/3/14, 138 κατειλημμένα διαμερίσματα της γειτονιάς των προσφυγικών παραχωρήθηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ, με σκοπό την προς πώληση οικονομική εκμετάλλευσή τους. Με βάση τους σχεδιασμούς αυτούς, η εκδίωξη 500 και πλέον κατοίκων των προσφυγικών, οικογενειών, ασθενών, μεταναστών και προσφύγων, αγωνιστών και εργατών, αποτελεί ενα σενάριο που πρόκειται σε άμεσο χρόνο να υλοποιηθεί.
Πριν την εδαφικοποίηση της επίθεσης, προηγείται ο επικοινωνιακός πόλεμος της προπαγάνδας. Εδώ και μέρες, τα κοράκια των καθεστωτικών ΜΜΕ επιχειρούν να δημιουργήσουν την ίδια εικόνα και το ίδιο κλίμα όπως αυτά που δημιούργησαν προετοιμάζοντας το έδαφος για την εισβολή των μπάτσων και των φασιστών στην περιοχή του Α. Παντελεήμονα, της πλ. Αττικής και όπου αλλού. Η συκοφαντία, η απαξίωση και η στοχοποίηση αποτελούν τα προπαγανδιστικά όπλα του κράτους και των αφεντικών που στρέφονται ενάντια στην κοινωνία και τους αγώνες της.
Η επικείμενη καταστροφή των προσφυγικών ως μια προλεταριακή γειτονιά, καταδεικνύει όλες τις πτυχές του αστικού κανιβαλισμού, όπως αυτός αναπαράγεται μέσα από κάθε επιμέρους έκφανσή του. Οι αντιδραστικές κραυγές ενάντια στους μετανάστες και τους φτωχούς έρχονται να συνδράμουν μαζί με τα επενδυτικά φαγοπότια των εταιριών και την “προοδευτική” φιλανθρωπία, στην ισοπέδωση των ζωών δεκάδων ανθρώπων. Είναι τόσο χαρακτηριστική η παράνοια, ιδίως όσων πίσω από προοδευτικά προτάγματα χτίζουν τις πιο εφιαλτικές πραγματικότητες, ώστε προτείνουν την εκδίωξη προσφύγων για την δημιουργία μουσείου για τους πρόσφυγες και την εκδίωξη ασθενών για την φιλοξενία άλλων ασθενών. Πίσω από όλα αυτά, κρύβονται οι επιδιώξεις για κέρδος, έλεγχο, πολιτικό εισοδισμό αλλά και οι κατεστραμένες ζωές δεκάδων ανθρώπων. Ο αστικοφιλελεύθερος κανιβαλισμός χαμογελά δείχνοντας τα σάπια δόντια του. Οι βρικόλακες του αστικού κόσμου επιχειρούν να δωσουν ζωή στον φαρισαϊσμό και στην απανθρωπιά τους με τις ζωές και το αίμα των κατατρεγμένων.
Η επίθεση στη γειτονιά των προσφυγικών αποτελεί συμπύκνωση της σύγχρονης χούντας των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών και της φασιστικής ηγεσίας της ελληνικής κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της τρόικας. Εμπεριέχει όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά του ανιλεούς πολέμου που έχει κυρηχθεί ενάντια στις κοινωνίες και την εργατική τάξη καθεαυτή, καθώς και όλα εκείνα τα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα που φορτώνονται στην πλάτη τους την καπιταλιστική τυραννία, αλλά ταυτόχρονα και την ευθύνη της δημιουργίας ενός κόσμου δικαιοσύνης, ισότητας και ελευθερίας.
Στα προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας, αυτή τη στιγμή κατοικούν πάνω από πεντακόσιοι άνθρωποι κάθε κατηγορίας της τάξης των καταπιεσμένων. Πρόσφυγες, μετανάστες, οικογένειες με τα παιδιά τους, ηλικιωμένοι, ασθενείς, πρωην άστεγοι, πολιτικοί αγωνιστές, τοξικοεξαρτημένοι σε διαδικασία απεξάρτησης στο νοσοκομείο του ΕΛΠΙΣ, άνθρωποι κάθε εθνικότητας ή θρησκεύματος. Αποτελεί ένα πολυεθνικό μωσαϊκό των κοινοτήτων των πιο κατατρεγμένων και λεηλατημένων λαών του κόσμου. Ανθρώπων που βίωσαν τον καπιταλιστικό πόλεμο, την προσφυγιά και τα βασανιστήρια. Την φτώχια και την εξαθλίωση, τον διωγμό και την πείνα.
Η ιστορία και το παρόν των προσφυγικών φωτογραφίζει τον αγώνα των εργατών και των λεηλατημένων. Όσων δεν βρήκαν ποτέ σημείο να σταθούν και όσων δεν έπαψαν ποτέ να παλεύουν. Ακούει τις ριπές των αντάρτικων πολυβόλων και τα ποδοβολητά των ανταρτών που περνούν από σπίτι σε σπίτι μέσα από τρύπες στους τοίχους στα Δεκεμβριανά. Ξενυχτά με τις κραυγές των βασανισμένων πολιτικών κρατουμένων των φυλακών Αβέρωφ και τον κρότο από τα ερείπια που άφησε η ισοπέδωσή τους. Ασφυκτιά, σήμερα, με την νέα τυραννία που έχει επιβληθεί πάνω μας και ορθώνεται απειλητικά γύρω μας μέσα από την βία και την βαρβαρότητα που εκφράζουν τα δύο συμβολικά τέρατα της κυρίαρχης εξουσίας, τα μέγαρα της βίας και της καταστολής, η ΓΑΔΑ και το εφετείο που μας πολιορκούν.
Η δική μας αφήγηση για την γειτονιά των προσφυγικών, μιλά για τον αγώνα για επιβίωση και αξιοπρέπεια, για αλληλεγγύη και συντροφικότητα, για αυτοοργάνωση, ισότητα και κοινωνικό αγώνα, για διαφυλετική και διαθρησκευτική συμβίωση σε καιρούς ανέχειας και κανιβαλισμού. Ένα κοινωνικό και πολιτισμικό εργαστήρι αυτοθέσμισης και κοινότητας που συνεχίζει να παραμένει σε αυτούς που το έχτισαν, στους μετανάστες, στους πρόσφυγες και τους λεηλατημένους από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Μιλά για τα χαμόγελα δεκάδων παιδιών που παίζουν στους δρόμους της γειτονιας, τις συλλογικές κουζίνες και τις αυτοοργανομένες δομές παραγωγής και αυτομόρφωσης, τις κοινωνικές και πολιτικές δράσεις, την φροντίδα στους ασθενείς και τους αδύναμους, τις εργασίες συντήρησης, με πενιχρά μέσα, ενός τόπου που συμπυκνώνει μνήμες αγώνων της εργατικής τάξης των τελευταίων ογδόντα περίπου χρόνων.
Κάθε αγωνιστής, κάθε αγωνίστρια καλείται σε ετοιμότητα και αγώνα. Καλείται να πραγματώσει την φαντασιακή κοινότητα του αγώνα με την έμπρακτη αλληλεγγύη του και την αυτόνομη πρωτοβουλία σε συνδιασμό με τον κεντρικό συντονισμό. Η νίκη των προσφυγικών ενάντια στην καταστολή και την λεηλασία του κράτους και των αφεντικών είτε θα αποτελεί νίκη του πλατιού πολύμορφου ριζοσπαστικού κινήματος είτε δεν θα έρθει ποτέ.
Η στάση του κάθε καταπιεσμένου και κάθε αγωνιστή ωφείλει και πρέπει να είναι η υπεράσπιση όσων έχουμε κατακτήσει μέχρι τώρα και η, ακόμα παραπέρα, αντεπίθεση στις θέσεις όσων δυναστεύουν τις ζωές μας. Τα προσφυγικά και το κίνημα πρέπει να ανατρέψουν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και των αφεντικών μέσα από το ευρύ άνοιγμα του αγώνα και των διακυβευμάτων του στα πλατιά λαϊκά στρώμματα, της πίεσης μέσω κάθε είδους παρεμβάσεων στα διάφορα πεδία, της κεντρικής κινητοποίησης και της μαχητικής υπεράσπισης των κατειλημμένων εδαφών μας.
Όλοι εμείς, κάτοικοι – καταληψίες των προσφυγικών, δεν θα παραδώσουμε ούτε σπιθαμή γης στα αφεντικά χωρίς μάχη. Ενωμένοι θα σταθούμε όρθιοι για να ανακόψουμε την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ωφείλουμε με αγώνα να σταματήσουμε κάθε προσπάθεια πωλησης των προσφυγικών. Ακόμη και αν αυτό δεν γίνει εφικτό θα υπερασπιστούμε τους χώρους μας, τα ντουβάρια μας και τις ζωές μας από τους ιδιωτικούς οικονομικούς παράγοντες με τα σώματά μας.
“…Ευλογημένη ας είναι η πίκρα μας,
Ευλογημένη η αδελφοσύνη μας,
Ευλογημένος ο κόσμος που γεννιέται…”
Γ. Ρίτσος
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ – ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ – ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥΣ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών
12/3/2014
HANDS OFF PROSFYGIKA
On March 11th, 2014, 138 occupied residential apartments of the so called Prosfygika neighbourhood on Alexandras avenue were handed over to TAIPED (Hellenic Republic Asset Development Fund) with the purpose of selling them off for financial gain. Based on this planning policy, the expulsion of over 500 residents of the neighbourhood, including families, ill people, migrants, political refugees, fighters and workers constitutes a scenario to be materialised in due course.
The ground for the physical attack is being laid by the dirty propaganda war that precedes it. For days now the vultures of the mainstream mass media have been trying to create the same image and climate that they created in the past, when preparing the ground for cops and fascists to invade the neighbourhoods of Ag. Panteleimonas, Attiki Square and elsewhere. Slander, defamation, discrediting and targeting become the state’s and bosses’ weapons of propaganda directed against society and social struggles.
The imminent destruction of Prosfygika as a proletarian neighbourhood demonstrates bourgeois cannibalism as it reproduces itself through its various manifestations. The reactionary outcry against migrants and the poor, combined with corporations’ hunt for investment opportunities as well as with ‘progressive’ philanthropy will lead to the devastation of the lives of dozens of people. The insanity in this case, especially of those who construct the most nightmarish scenarios behind the façade of progressive projects, is so characteristic that they suggest driving out refugees in order to create a museum for refugees and kicking out sick people in order to accommodate other sick people. Behind all this is the pursuit for control and for financial and political gain, but also the ransacking of the lives of so many people. Liberal-bourgeois cannibalism grins, showing its rotten teeth. The vampires of this bourgeois world want to pump life into their pharisaism and inhumanity by feeding on the lives and blood of the downtrodden.
The attack against Prosfygika on Alexandras av. reflects the essence of the modern day junta of local and transnational bosses and the fascist leadership of the greek government, the IMF and Troika. It contains all the aspects of the ruthless war that has been waged on societies and the working class itself, as well as on all those social and political agents that bear upon their backs the burden of capitalist tyranny and in their hearts the responsibility of creating a world of justice, equality and liberty.
At this moment over five hundred people coming from every category of the classes of the oppressed live in Prosfygika. Migrants, refugees, families with young children, elderly people, patients, previously homeless men and women, political fighters, drug addicts attending the rehabilitation programme in the nearby hospital (Elpis), people of different ethnic and religious backgrounds. This here constitutes a multinational mosaic of communities coming from the most persecuted and ravaged people of this world; people that have experienced capitalist war first hand, experienced exile and torture, poverty and wretchedness, persecution and hunger.
The history and present of Prosfygika captures the fight of the workers and the downtrodden; those who never found a place to stand still and those who never stopped fighting. It echoes the blast of machine guns and the stampede of the partisans passing through holes in the walls from one apartment to the next during the December 1944 uprising… It stays awake at night from the cries of the tortured political prisoners in the nearby Averof prison and the rattle from its demolition…. Suffocating, this present day, by the new tyranny imposed upon us, rising menacingly above and around us, through the atrocities and brutality expressed by the two symbolic monsters of dominant authority, the government buildings of violence and suppression, the Police HQ (GADA) and the Supreme Court that stand on either side of the Prosfygika neighbourhood.
Our narrative about Prosfygika talks of the struggle for survival and dignity, for solidarity and companionship, for self organization, equality and social struggle, for cohabitation that rises above racial and religious differences in times of poverty and cannibalism. It is a social and cultural workshop for self constitution and community building, which still belongs to those who built it, the migrants, the refugees and those ransacked by capitalist brutality. Our narrative talks of the smiles of the children playing in the neighbourhood alleys, the collective kitchens and the self organised structures for producing bread and soap and for skill sharing, the social and political actions, the care given to the sick and the ailing, the maintenance work done with meagre means of a place that condenses memories of working class struggles of the past eighty years.
We call on every comrade to be vigilant and ready to fight. We call on every comrade to realise the vision of a community of struggle through effective solidarity and autonomous initiative combined with central co-ordination. The victory of Prosfygika over the state’s repression and looting over our lives will either constitute a victory of a broad and diverse radical movement or it will never come.
Every oppressed and fighting individual ought to defend everything that we have conquered so far, but also to go further and fight against all those who enslave our lives. Prosfygika and the movement must subvert the designs of the government and the bosses through opening up the struggle to the broad popular strata, through exerting pressure by interventions in various fields, through central mobilisation and through militantly defending our occupied grounds.
Every one of us, residents – squatters of Prosfygika, will not give away an inch of land without a fight. United we will stand against the onslaught of modern day totalitarianism. We have a duty to obstruct any attempt to sell the neighbourhood of Prosfygika. Even if this fails, we will defend our grounds, our homes and our lives against private economic interests with our own bodies.
‘Blessed be our sorrow,
Blessed our solidarity,
Blessed be the world being born…’
G.Ritsos
HANDS OFF WORKING CLASS NEIGHBOURHOODS
HANDS OFF REFUGEES AND MIGRANTS
SOLIDARITY WITH SQUATS EVERYWHERE AND THE WITH THE WORLD OF STRUGGLE
PROSFYGIKA BELONGS TO THE COMMUNITY OF ITS RESIDENTS
NOT A STEP BACK
Sy.Ka.Pro (General Assembly of Occupied Prosfygika)
12/3/2014